هفتان که آن را دیه‌ای از دهستان جی به شمار آورده اند، در مشرق اصفهان واقع است و دیه بزرگی نیست و در سال 1345، جمعیت آن 397 نفر ذکرشده؛ اما درحال حاضر، بی شک جمعیت آن بیشتر است. در این دیه، به دلیل نزدیکی با جی، شهرگرایی بسیار نفوذ دارد و روستا و آداب روستایی دارد از آن رخت برمی‌بندد (مهریار، 1382: 885).
این محله در ابتدای دیه‌ای واقع در درب دروازه اصفهان و دارای آب‌های جاری بوده است و هرچه شهر رو به خرابی می‌رفت، از شهر دور می‌شد و هنگام عمران و آبادی از محلات شهر بوده است (رفیعی مهرآبادی، 1352: 274).
در منابع موجود، این دیه را گاهی هفتدان و گاهی هفدان ذکر کرده اند و در تداول عامه، گاهی آن را هفدون و گاهی هفتون تلفظ می‌کنند که هر دو، به حکم قریب المخرج بودن حرف «تا» و «دال»، یک صورت است اما صورت صحیح آن هفدان است.
این نام از دو جزء «هف+دان» ترکیب یافته است. دان، پسوند ظرفیت و محل است و بنابراین، «هف» باید چیزی باشد که در محل هفدان هم بگنجد و هم زیاد باشد تا محل به آن منسوب گردد و مشخص است که اگر «هف» را مصحف و تغییریافته «هفت» بدانیم، «هف» چیزی نیست که در جهان خارج وجود داشته باشد. به علاوه، «هف» در هیچ فرهنگی به این صورت وجود ندارد و بنابراین، صورت هفتدان ننشانیت است. حقیقت آن است که «هف» در اینجا، تغییریافته صورت «اَپَ» است که در اوستایی و پهلوی وجود دارد و در فارسی به صورت آب درآمده است. اگر صورت پهلوی آب را ملاحظه کنیم، «اَپَ» به صورت «هف» هم خوانده می‌شود چون که حرف «ه» و «اَ» و همچنین «پ» و «ف»، در پهلوی به یک صورت نوشته می‌شود؛ بنابراین، واژه «هف» معادل آب است و هفدان، صورت دیگری از آبدان است که به حکم تلفظ دیگرگون پهلوی، از صورت آبدان به صورت هفدان درآمده ولی به همان معنا رایج شده است. با عنوان آبدان، امکنه بسیاری در اطراف کشور نامبردار است، از آن جمله آبدار در تبریز، شهر بابک، ملایر و غیره و آبدان در بوشهر، جیرفت، سراوان و غیره.
آنچه گفته شد، بر اساس واژه آب بوده که جزء عمده نام واژه هاست ولی ممکن است جزء اصلی واژه هفتان، هفت به اضافه «ان» باشد که در تداول عامه، الف ممدود ماقبل آخر آن به «ـو» تبدیل شده است (مهریار، 1382: 886و885).
مظهر چشمه هفتون به عرض 15 تا 18 متر در فاصله 500 متری از ایستگاه سرچشمه، واقع در خیابان مدرس، ضلع شمالی شهر اصفهان قرار دارد. این چشمه در مسیر خود پس از گذشتن از پل طوقچی و خیابان سروش، همچنان به مسیر خود ادامه میداد و پس از طی چند کیلومتر به ده هفتون می‌رسید. عرض مسیر چشمه، بین 5/1 تا 18 متر متفاوت بود (شفقی، 1353: 105).
رصدخانه فرهنگي اجتماعي اصفهان. (1395). شناسنامه فرهنگي اجتماعي محلات شهر اصفهان، فاز اول. اصفهان: انتشارات سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان.
